تفاوت ژلوفن با ایبوپروفن در چیست؟
مجله بهترینها خدمات بهداشتی – سال هاست که درد یک مشکل جدی است که افراد مختلف را در زمان های مختلف تحت تاثیر قرار می دهد و مدت هاست تحقیقاتی برای درمان درد انجام می شود تا راهی برای از بین بردن آن پیدا شود. درد می تواند کم یا زیاد باشد و هر دو باعث اختلال در زندگی روزمره می شوند. در دوران مدرن استفاده از مسکن های مختلف برای کاهش درد بسیار رایج شده است. احتمالاً افراد کمی هستند که نام استامینوفن را نشنیده باشند. این مسکن ها شامل استامینوفن، ژلوفن، ایبوپروفن، آسپن و غیره هستند و هر کدام از آنها برای تسکین دردهای مختلف استفاده می شود. اکثر مردم تفاوت بین مسکن و قرص را درک نمی کنند و روزانه آنها را مصرف می کنند و چیز زیادی در مورد عوارض مصرف بیش از حد آنها نمی دانند. به عنوان مثال، آیا تفاوت بین ژلوفن و ایبوپروفن را می دانید؟
ایبوپروفن چیست و چگونه عمل می کند؟
ایبوپروفن یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است. ایبوپروفن برای درمان علائم التهاب مفاصل (آرتریت) مانند روماتیسم، اسپوندیلیت آنکیلوزان، نقرس، تب، درد قاعدگی، سردرد، کمردرد، دندان درد، اسپاسم عضلانی، درد ناشی از کشیدگی رباط ها، رگ به رگ شدن مفاصل و آسیب های جزئی استفاده می شود. ایبوپروفن می تواند درد، تورم و خشکی ناشی از آرتروز (ساییدگی مفاصل) و روماتیسم را کاهش دهد. مکانیسم اثر ایبوپروفن با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز است. این آنزیم موادی به نام پروستاگلاندین تولید می کند. پروستاگلاندین ها در بدن باعث درد، تورم و تب می شوند. بنابراین، ایبوپروفن می تواند با مهار تولید پروستاگلاندین ها، درد، تورم و تب را کاهش دهد.
ژلوفان چیست؟
گلووین به شکل کپسول ژلاتینی نرم و یک ضد التهاب غیر استروئیدی است و در موارد زیر قابل استفاده است: تسکین موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد (مانند میگرن) و … روماتیسم مفصلی. آرتریت، درد قاعدگی و کاهش تب. مسکن های دیگر مانند ایبوپروفن، مفنامیک اسید و غیره نیز مانند ژلوفان عمل می کنند. این گروه از داروها می توانند باعث زخم معده شوند، بنابراین افرادی که مشکلات زخم معده دارند باید از مصرف این داروها خودداری کنند. مصرف ژلوفن در سه ماه اول بارداری نیز مجاز است اما در سه ماه آخر بارداری ممنوع است و جزو گروه پرخطر است.
مهمترین تفاوت ژلوفن و ایبوپروفن از نظر ساختار است
در فناوری جدید دارویی، تولید دارو به صورت ژل فضای زیادی را باز کرده است زیرا تولید دارو به صورت ژل عوارض جانبی قرص ها را کاهش می دهد و باعث جذب سریعتر دارو می شود. گلوفن در واقع نوعی ایبوپروفن است که به صورت ژلاتینی موجود است و از نظر ساختار داخلی هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند.
تفاوت ژلوفن و ایبوپروفن در محل انتشار است
تفاوت ژلوفن و ایبوپروفن می توان آن را به صورت زیر بیان کرد:
- ژلوفن شکل ژل ایبوپروفن است
- ایبوپروفن به دلیل منفذی در معده مفیدتر است و عوارض آن نسبت به سایر مسکن ها کمتر است، بنابراین بهتر است افرادی که از بیماری های روده و زخم اثنی عشر رنج می برند برای درمان درد خود از این نوع مسکن استفاده کنند.
- گلووین به صورت کپسول بوده و در روده باز می شود و افرادی که از بیماری های دستگاه گوارش و معده رنج می برند معمولا از این نوع قرص استفاده می کنند.
نکته مهمژلوفن و ایبوپروفن هر دو متعلق به یک خانواده از داروها هستند و مصرف همزمان آنها هیچ اثر مفیدی جز آسیب به کبد و کلیه ندارد.
عوارض مصرف ژلوفن و ایبوپروفن
مشکلات کلیوی یکی از عوارضی است که ممکن است پس از استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن ایجاد شود.
البته اگر افرادی که آب زیادی از دست داده اند و به بیماری های کلیوی و نارسایی قلبی مبتلا هستند، سالخورده باشند و همزمان داروهای خاصی مصرف کنند، ممکن است عوارض بیشتری از مصرف ژلوفن و ایبوپروفن داشته باشند. بنابراین، متخصصان توصیه می کنند که افراد برای جلوگیری از کم آبی بدن، مقادیر کافی آب و سایر مایعات را در طول روز مصرف کنند.
علاوه بر این، این دو دارو ممکن است باعث خونریزی معده در افراد مبتلا به ناراحتی معده شوند، به همین دلیل است که محققان معتقدند سیگار کشیدن با ژلوفن و ایبوپروفن خطر خونریزی معده را افزایش می دهد. به همین دلیل است که پزشکان به این افراد توصیه می کنند سیگار را ترک کنند.
