قبل از قضاوت کردن درباره دیگران خودمان را اصلاح کنیم
مجله بهترینها خدمات مذهبی قضاوت دیگران چه حکمی دارد؟ اگر شما از آن دسته افرادی هستید که به جای پرداختن به اعمال خود و اصلاح آنها، بر روی اعمال دیگران تمرکز می کنید و بدون اینکه بدانند آنها را قضاوت می کنید، باید بدانید که گناه هر فردی بر عهده اوست و هیچ کس مسئول آن نیست. اشتباه دیگری گناهان
تمرکز خداوند بر قضاوت دیگران است
خداوند در آیات 134 و 141 سوره بقره افرادی را که پیش از اصلاح خود به اعمال دیگران روی می آورند و به قضاوت دیگران عادت کرده اند خطاب می کند:
«این امتی است که از دنیا رفته است، آنچه به دست آورده است، برای شماست، و از آنچه انجام میدادند از شما سؤال نمیشود».
«آنها ملتی بودند که مرده بودند، اعمالشان به خودشان گره خورده بود و اعمال شما هم به شما گره خورده بود و شما هرگز مسئول اعمال آنها نخواهید بود».
نکته عجیب این است که این آیه دو بار در سوره بقره تکرار شده است. قرآن در این آیات تأکید می کند که با توجه به رفتار دیگران; از ما سوال نمی شود که این خوب است یا بد. قضاوت در مورد اعمال دیگران فقط از آن خداست و توهین به مسلمانان به ویژه کسانی که از دنیا رفته اند (حتی اگر اشتباه کرده باشند) اشتباه است.
عجله در قضاوت، آفت دین است
یکی از مهمترین آفتهای نهضتهای دینی و دینداران این است که دیگران را بر اساس آموختههای خود از دین قضاوت میکنند، در حالی که شناختشان از دین بسیار محدود است. آن را در نظر نمی گیرند همه دانش ما محدود است نیازی به قضاوت در همه امور با این دانش محدود نیست.
قضاوت در همه امور با خداست
خداوند بارها در قرآن نسبت به این امر هشدار داده است او در همه امور قاضی است این قضاوت در روز قیامت صورت می گیرد. هیچ کدام از ما حق نداریم خود را جای خدا بگذاریم و عده ای را به بهشت بفرستیم و گروهی دیگر را از نعمت های بهشت محروم کنیم و به جهنم بفرستیم.
وقتی مجاز است قضاوت کردن دیگران ما هستیم؟
بحثی که در اینجا مطرح می شود علاقه به تاریخ را نقض نمی کند. علاقه به تاریخ خوب و سرگرم کننده است قضاوت کردن دیگران عمل به شخصیت های پیش از ما جایز نیست، جز این که خداوند خود برخی از شخصیت ها را به نیکی یاد کرده، یا آنها را با بدی ذکر کرده است، پس مبنای قضاوت ما قضاوت خداوند است و اشکالی ندارد.
با خارج از محل ما نباید خود را در مورد قضاوت دیگران به دوش بکشیم
فراموش نکنیم که هر گنهکاری ممکن است توبه کند و هر انسان صالحی ممکن است به اشتباه سقوط کند (مانند خود شیطان). در حالی که نه از توبه ظالم خبر داریم و نه از خطای مؤمن. پس بهتر است که قضاوت را به خدا بسپاریم و قضاوت باطل بار سنگینی را در قیامت به دوش نکشیم.