سینمای اکسپرسیونیسم آلمان – ستاره
مجله بهترینها خدمات فرهنگ و هنر – اکسپرسیونیسم در سینمای آلمان(اکسپرسیونیسم آلمانی) به آن انقلابی در سینمای آلمان می گویند که بعد از جنگ جهانی اول رخ داد و متبلور شد. اکسپرسیونیسم آلمانی بین سالهای 1919 و 1928 شروع و توسعه یافت و به تدریج توسط جنبش “رئالیسم جدید سینمای آلمان” کنار گذاشته شد..
در واقع این سبک در سال 1920 با اکران فیلم ماندگار «دفتر دکتر کالیگاری» ساخته کارگردان اتریشی رابرت فینی معرفی شد. اما فریتز لانگ را پیشگام این روش می دانند.
ویژگی های سینمای رسا
اغراق در نمایش اشیا، توجه به جزئیات صحنه، تاکید بر تقارن و کنتراست و دوری از جزئیات واقعیت روایی از بارزترین ویژگی های فرمی این حرکت سینمایی است.. فیلم های اکسپرسیونیست آلمانی تاکید غیرعادی بر ترکیب بصری تک پلان ها دارند.
فیلم‌های اکسپرسیونیستی از تکنیک‌های مختلفی برای ترکیب صحنه‌ها، لباس‌ها، افراد و نور استفاده می‌کردند تا عناصر متفاوت در یک صحنه را یکسان جلوه دهند. این فرآیند راهی برای ترکیب بازیگران، لباس و دکوراسیون با هدف تاکید بر ترکیب بندی کلی تصویر بود..
تأثیر سینمای اکسپرسیونیستی بر تاریخ سینما
فیلم های اکسپرسیونیستی میراث مهمی از خود بر جای گذاشته اند که نمی توان آن را تنها در این فیلم ها خلاصه کرد. سبک اکسپرسیونیست آلمانی و به‌ویژه جلوه‌های تحریف‌کننده آن که از طریق نورپردازی، طراحی صحنه و استفاده از سایه‌ها ایجاد می‌شود، همیشه آشفتگی و بیگانگی درونی نوار فیلم را منعکس می‌کند. اما رویدادهای سیاسی این تبادل را تکمیل کردند. در پایان قرارداد 1930 و شروع قرارداد 1940 همراه با تهدید فزاینده جنگ و ادامه برنامه های ضد یهود، تعداد زیادی از فیلمسازان و تکنسین های اروپایی به آمریکا، به ویژه هالیوود گریختند. بیشترین تأثیر را فیلمسازان مهاجری گذاشتند که در آلمان کار می کردند و به نوعی با اکسپرسیونیسم آلمانی متحد بودند. فریتز لانگ، جوزف فون استرنبرگ، بیلی وایلدر، ریچارد سودمارک، اتو پرمینگر، داگلاس سیرک و مکس اوفولز تنها معروف ترین نام ها هستند.
از منظری دیگر و به عقیده برخی منتقدان، فیلم‌های فانتزی و ترسناک در دهه‌های آینده سینما و درام روان‌شناختی تا حدودی تحت تأثیر این حرکت سینمایی هستند. کارگردانانی چون ریدلی اسکات و تیم برتون را متاثر از این سنت سینمایی می دانند. آلن رنه در سال گذشته مارین بد و باب رافلسون در پنج قطعه آسان نیز تحت تأثیر این حرکت سینمایی قرار گرفتند. هیچکاک که در دهه 1920 به عنوان دستیار کارگردان در یک استودیوی فیلمسازی آلمان کار می کرد نیز تحت تأثیر این حرکت سینمایی قرار گرفت و نمونه ای از این تأثیر را می توان در برخورد با شخصیت نورمن در فیلم روانی مشاهده کرد.
نمونه های سینمایی اکسپرسیونیسم آلمانی
- 1920: دفتر دکتر کالیگاری توسط رابرت فین; گولم اثر پل وگنر و کارل بوز
- 1921: «سرنوشت» به کارگردانی فریتز لانگ، «دکتر مابوس قمارباز» به کارگردانی فریتز لانگ و «نوسفراتو» به کارگردانی فردریش ویلهلم مورناو.
- 1922: “شبح” اثر فردریش ویلهلم مورناو. «گنج» نوشته گئورگ ویلهلم پابست؛ و «راسکولنیکف» اثر رابرت وین
- 1924: Nibelungen به کارگردانی Fritz Lang در دو بخش: The Revenge of Siegfried and Kriemhild; دستان ارلوک اثر رابرت وین
- 1925: تارتوف اثر فردریش ویلهلم مورنائو
- 1926: فاوست اثر فردریش ویلهلم مورنائو
- 1927: متروپلیس اثر فریتز لانگ
اطلاعاتی درباره جنبش رئالیسم شاعرانه در سینمای فرانسه را در این مقاله دنبال کنید.
منبع: شهروندی آنلاین
